Statik direncin hesaplanması

(Gövde ayağının eğiminin belirlenmesi suretiyle köklerin statik direncinin hesaplanması)

Statik direnç hesabı bir ağacın aşırı rüzgar yükü karşısındaki davranışının belirlenmesi açısından önemli bir veri oluşturur. Ağaçlar üzerlerine etki eden rüzgar yüküne kök boğazında meydana gelecek hafif bir eğilmeyle yanıt verirler. Kök-toprak bağlantısı ağacın devrilmeye başlayacağı bir sınır değerine ulaşılana dek rüzgar yüküne esneyerek tepki gösterir. “Kök devrilmesi” genelde ağırlığı taşıyan köklerin esnemesi ve toprağın deformasyonu sonucunda meydana gelir ve lineer olmayan bir fonksiyon oluşturur (Wessolly Genelleştirilmiş Devrilme Eğrisi).

Çekme deneyinde ağacın gövdesine bir rüzgar yükü simüle edilir. Eğim açısı sensörleri yardımıyla köklerin üst yüzeyinin asgari eğimi (1/100o aralığında) ve bunun sonucunda kök boğazında oluşan eğim ölçülür ve kaydedilir. Daha sonra çekme yükü kademeli olarak artırılır. Simülasyon esnasında gövde esnemesi veya kök devrilmesi açısından sensör değerlerinde kritik sınırlara ulaşılacak olursa, uygulanan çekme yükü azaltılır.

Daha sonra farklı yük uygulamalarında elde edilen değerlere TSE yardımıyla ekstrapolasyon uygulanır ve varsayılan rüzgar gücünde (genelde: kasırga) ağacın davranışına ilişkin tahmini değerler elde edilir. Bu değerler daha sonra ağaçların doğal devrilme davranışlarına ilişkin empirik sınır değerleriyle (Genelleştirilmiş Devrilme Eğrisi) kıyaslanır. Böylelikle incelenen ağacın “normlar çerçevesinde “ simule edilen rüzgar gücüne dayanıklılığı görülür. Yapılan hesaplar sonucunda elde edilen katsayı söz konusu ağacın statik direncini gösterir.

Nach Oben