Wprowadzenie 2 – Pomiary

Jak to się robi?

  1. Należy dokładnie określić wysokość drzewa (z reguły za pomocą taśmy mierniczej)
  2. Ustalić obciążenie wiatrem i główny punkt naporu, kierunek ciągnięcia w stronę uszkodzenia lub przeciwny
  3. Umieścić czujniki kąta przechylenia (do 4) i czujniki pomiaru długości (do 10) w kierunku rozciągania lub przeciwnym.
  4. Zamocować linę do ciągnięcia na sprawdzanym drzewie (stabilny punkt, możliwie wysoko)
  5. Zamocować linę do ciągnięcia w punkcie zaczepienia (drzewo, ciężarówka, niedopuszczalny jest kąt liny poniżej 45°)
  6. Ustawić czujniki, wyzerować, zanotować wysokości i pozycje czujników (formularz)
  7. Stopniowo, powoli należy wprowadzać obciążenie rozciągające (po 100 kg z przerwami po 10 sek.)
  8. Obciążenie rozciągające może wynosić maks. 39% prawdopodobnego maksymalnego obciążenia wiatrem
  9. Kąt przechylenia u podstawy pnia nie może przekroczyć 0,25°
  10. Rozciąganie lub ściskanie włókien skrajnych odpowiednio do wysokości czujników, maks. 30% maks. możliwego ściskania/rozciągania
  11. Należy notować wartości pomiarowe czujników przy każdym kroku obciążania (formularz)
  12. Po osiągnięciu maks. obciążenia lub maks. wartości granicznych równomiernie i płynnie zwalniać obciążenie.
  13. Notować wartości pomiarowe wszystkich czujników przy zachowaniu powrotnym (formularz)
  14. Dane podstawowe i wartości pomiarów należy wprowadzić do programu obliczeniowego TSE i włączyć opcję obliczania.
  15. W odpowiednich kolumnach/wierszach pojawią się dane wartości bezpieczeństwa, w odniesieniu do przyjętego obciążenia wiatrem.

Wartości w wierszach dla poszczególnych kroków obciążania muszą w przybliżeniu wskazywać tę samą wartość. W razie wystąpienia różnic lub w przypadku mocno wzrastających lub spadających wartości pomiarowych należy najpierw sprawdzić, czy nie wystąpiły błędy w procedurze (mocowanie czujników itp.). Następnie należy powtórzyć pomiar. Jeśli zachowanie czujników bądź wyniki pomiaru będą takie same jak przy poprzednim pomiarze, należy zastanowić się nad inną przyczyną. W razie potrzeby konieczne będzie użycie innej techniki pomiarowej.

Do programu TSE można załadować realny, przykładowy plik, pola wypełnią się danymi bazowymi i wynikami pomiarów, po rozpoczęciu obliczenia pojawią się wartości bezpieczeństwa. Teraz określone wartości bazowe i pomiarowe mogą zostać zmienione oraz obliczone i przedstawione zostaną ich skutki. Na przykład obniżenie wysokości może być zasymulowane poprzez zmniejszenie powierzchni żagla korony i redukcję głównego punktu naporu wiatru. Po obliczeniu uzyskane wartości stabilności i odporności na złamanie są korygowane.

 

TOP