Próba ciągnięcia (obciążeniowa)

Drzewa są narażone na napór wiatru, który oddziałuje na nie od korony poprzez pień aż po korzenie. W przypadku dużego naporu wiatru drzewa nie wytrzymują działających sił i reagują złamaniem korony, konarów oraz pnia bądź tracą zaczepienie w podłożu i przewracają się.

W porównaniu z innymi metodami pomiaru próba ciągnięcia (zwana tez próbą obciążeniową) pozwala zarówno na pomiar wytrzymałości na złamanie jak również na pomiar siły zaczepienia w podłożu, gwarantując jednoznaczną, ugruntowaną i racjonalną ocenę stabilności drzew. Wysoka miarodajność próby ciągnięcia w porównaniu z innymi metodami została potwierdzona już wielokrotnie, ostatnio podczas praktycznego testu z dwunastoma drzewami przeprowadzonego przez grupę roboczą zajmującą się urządzeniami badawczymi związku Fachverband Geprüfter Baumpfleger e.V. pod kierownictwem Bodo Siegerta.

Badania w zakresie statyki drzew przeprowadzane przy zastosowaniu prób ciągnięcia opierają się na metodach ciągnięcia (obciążeniowych) opracowanych przez dr. inż. Lothara WESSOLLY’ego i Güntera SINN’a. Wykonuje się w nich symulację naporu wiatru, jakiemu poddane jest drzewo. Następnie bada się, jak dany napór wiatru wpływa na dopuszczalne obciążenie pnia oraz siłę zaczepienia drzewa w podłożu. Ich wynikiem jest inżynieryjna, fachowa ocena statycznego stanu drzewa.

Dokładniej mówiąc, na początku badania szacuje się napór wiatru, na który narażone jest drzewo podczas orkanu (siła wiatru 12 w skali Beauforta), uwzględniając czynniki topograficzne. Obciążenie zastępujące napór wiatru jest przenoszone w sposób kontrolowany, stopniowo, do określonej granicy na pień drzewa za pomocą liny urządzenia ciągnącego. Drzewo reaguje na siłę odkształceniami włókien skrajnych pnia (ściśnięciem lub wydłużeniem), które rejestrowane są cyfrowo za pomocą czujników rozciągania (DynaStrain). Jednocześnie następuje przechylenie podstawy pnia, którego pomiar odbywa się za pomocą czujników kąta przechylenia (DynaInclino).

Uzyskane wyniki pomiaru oraz podstawowe dane dotyczące drzewa są wprowadzane do programu TSE i tam poddawane analizie. Dzięki ekstrapolacji zarejestrowanych danych oraz porównaniu z empirycznymi wartościami pomiaru (rozciągliwością świeżo ściętego drewna, naturalnego zachowania się drzew podczas wywracania) można oszacować stabilność w gruncie i wytrzymałość drzewa na złamanie w przypadku dużego naporu wiatru. Wynikiem jest wartość bezpieczeństwa określająca wytrzymałość na złamanie oraz stabilność drzewa w warunkach panujących podczas orkanu.

 

TOP